Miasto Królewskie Kraków 20-21 kwietnia 2013
Wyjazd do Krakowa to dla każdego Polaka powrót do źródeł. Przy każdym pobycie w Mieście Królów przeżycia są równie intensywne. Gród powitał nas wczesnym, słonecznym, sobotnim rankiem 20 kwietnia.
Smok Wawelski przyjaźnie zionął ogniem...
Nasza przygoda z Krakowem rozpoczęta. Czekała już na nas rozkochana w mieście (choć nie rodowita Krakowianka), pani przewodniczka.
Wzgórze Wawelskie zbudowane jest z liczących ok. 160 mln lat jurajskich wapieni. Na wzgórzu znajdują się dwa zabytkowe zespoły budowlane:
- Zamek Królewski na Wawelu,
- Bazylika archikatedralna.
Wzgórze pierwotnie nazywano wądół, wąwel ze względu na charakter skały wapiennej z której jest zbudowane, jak i na liczne jaskinie (np. Smocza Jama). Genezy nazwy doszukiwano się na dziesiątki sposobów, także np. wawel, tj. miejsce obwarowane. Według badań archeologicznych ślady osadnictwa datuje się około 100 tys. lat p.n.e. W 1000 r. zostało utworzone biskupstwo krakowskie, czego konsekwencją była budowa katedry – siedziby biskupa. Na przełomie 1038 i 1039r. Kazimierz Odnowiciel powrócił do Polski i przyjmuje się, że tym samym Kraków został siedzibą władzy królewskiej i stolicą państwa. Konsekracja drugiej katedry (nie pozostały żadne ślady po pierwszej) nastąpiła w 1142 r. O budowli wiadomo więcej ze względu na zachowany wizerunek na odcisku pieczęci z XIII wieku. Także zachowane – dolna część Wieży Srebrnych Dzwonów oraz w całości trójnawowa krypta św. Leonarda. W 1118 r. pochowano tam biskupa Maurusa. W 1305 lub 1306 r. katedra częściowo spłonęła, ale mimo to w 1320 r. możliwa była koronacja Władysława Łokietka. W tym samym roku, z inicjatywy króla, rozpoczęto budowę nowej, trzeciej z kolei katedry, która w swoim głównym zrębie istnieje do dziś. Jest to budowla trzynawowa do której od początku budowy przez następne wieki dostawiano kaplice.
Władysław Łokietek jest pierwszym królem, którego pochowano w wawelskiej katedrze. Jego sarkofag został ufundowany w połowie XIV w. przez Kazimierza Wielkiego. Swój nagrobek posiadają tu również właśnie Kazimierz Wielki oraz Władysław Jagiełło, ale do najcenniejszych należy sarkofag Kazimierza Jagiellończyka, wykonany przez Wita Stwosza.
Na polecenie Kazimierza Wielkiego dokonano wielkiej przebudowy zamku, który potem był przebudowywany pod koniec XIV wieku przez Władysława Jagiełłę i Jadwigę. Zachowana została tzw. sala Jadwigi i Jagiełły, w której eksponowany jest obecnie Szczerbiec. Na wzgórzu powstawały i inne budowle oraz mury obronne i baszty: Jordanka, Senatorska, Sandomierska, Tęczyńska, Szlachecka, Złodziejska i Panieńska.
W początkach XVI w. pod mecenatem Zygmunta Starego przebudowano siedzibę królewską. Już dziedziniec pałacowy robi wrażenie - z lekkich, wspartych na smukłych kolumnach arkadowych krużganków wchodzi się do przestronnych i pełnych światła komnat. Wnętrza zamku, ze wspaniałą Salą Poselską i jej kasetonowym stropem, to świadectwo ogromnych umiejętności ówczesnych rzemieślników. I znów - sale zamkowe, zdobione przez arrasy, których pokaźną kolekcję zgromadził Zygmunt August, zrobiły na nas ogromne wrażenie.
strona 1 --> następna 2